- vekil
- vekalet sözleşmesi gereği, müvekkil tarafından ve onun adına işlem yapmakla yetkilendirilen kişi
Hukuk Sözlüğü. 2010.
vekil
Look at other dictionaries:
vekil — is., Ar. vekīl 1) Birinin, işini görmesi için kendi yerine bıraktığı veya yetki verdiği kimse 2) Milletvekili 3) esk. Bakan Hanın avlusundan sokağa vekil ve sefir otomobillerine taş çıkartacak bir lüks otomobil yürüdü. R. N. Güntekin Birleşik… … Çağatay Osmanlı Sözlük
Vekil Cheres — Vekil Cheres, so v.w. Wekil Scheres, s.u. Janitscharen S. 337 … Pierer's Universal-Lexikon
VEKİL-İ HARC — (Vekil harç) Masraf görmekle vazifeli olan. Bir kimsenin veya bir cemaatin masraf işlerini üzerine alan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
vekil — (A.) [ ﻞﻴﮐو ] 1. avukat. 2. biri tarafından yetki verilmiş. 3. bakan … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
VEKİL — Başkasının işini gören. Bir adamın yerine hareket etme selâhiyeti olan kimse. * Nâzır. Bakan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
vekil vükela — is., ç. İleri gelenler … Çağatay Osmanlı Sözlük
Nİ'ME-L VEKİL — Ne güzel, ne iyi vekil … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜVEKKEL — Vekil tâyin olunmuş olan, vekil edilmiş olan. Bir kimse tarafından işlerini görmek veya kendisini müdafaa ettirmek için vekil edilmiş kimse … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜEKKEL — Vekil edilen kimse. Vekil tâyin olunmuş olan. (Bak: Müvekkil … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ASALETEN — Vekil olmayış. Kendi işini kendi namına bizzat kendisi yapmak üzere. Kendi nâmına olmak üzere … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
